Violina je gudački instrument sa četiri žice i od svih gudačkih instrumenata proizvodi najviše tonove i najmanjih je dimenzija. Reč violina potiče od srednjevekovne latinske reči vitula, što označava žičani instrument. Osoba koja svira violinu zove se violinista.
Violina je ušla u upotrebu u ranom 16. veku na Apeninskom poluostrvu. Do nekih dodatnih izmena je došlo tokom 18. i 19. veka. Ona je u Evropi služila kao osnova za žičane instrumente koji se koriste u zapadnoj klasičnoj muzici, kao što je viola.
Violinisti i kolekcionari posebno cene fine istorijske instrumente koje su napravili graditelji iz familija Stradivari, Gvarneri i Amati, u periodu od 16. do 18. veka u Breši i Kremoni i Jakob Stajner u Austriji.
Violina je jedan od najomiljenijih muzičkih instrumenata, ponajviše zahvaljujući svom prodornom, a istovremeno nežnom zvuku, koji u rukama dobrog svirača može da dočara najrazličitija raspoloženja. Još od baroknog perioda, violina dominira svetom klasične muzike. Međutim, tokom dvadesetog veka se odlično uklopila i u mnoge druge, savremenije muzičke žanrove - od džeza do pop-rok zvuka, a takođe je zauzela značajno mesto u folku i tradicionalnoj muzici. Gde god da učestvuje, violina zauzima istaknutu poziciju. Najbolje se oseća u ulozi vodećeg instrumenta, koji "nosi" melodiju, ili pokazuje svoj virtuozitet.
U osnovnoj muzičkoj školi violina se izučava šest godina. U I razred može da se upiše učenik od 9 godina i mlađi.